Paisjusz (Martyniuk)

---

Życiorys

Archimandryta Paisjusz, znany ze swoich licznych osiągnięć, złożył śluby monastyczne 6 kwietnia 1989 roku w monasterze św. Onufrego w Jabłecznej. Już dzień później, 7 kwietnia 1989, przyjął święcenia diakońskie, a następnie 22 kwietnia tego samego roku święcenia kapłańskie. W 1992 roku ukończył seminarium duchowne w Jabłecznej, co stanowiło istotny krok w jego duchowej karierze. W 1998 roku podjął studia magisterskie na Wydziale Teologii Prawosławnej Uniwersytetu Preszowskiego w Preszowie, znajdującym się na Słowacji, które zakończył uzyskaniem tytułu magistra.

Kolejnym znaczącym osiągnięciem była obrona doktoratu w 2001 roku na tej samej uczelni, której temat brzmiał: „Duszpasterstwo w listach apostoła Pawła”. W okresie 1989–1990 pełnił rolę referenta w kancelarii biskupa lubelskiego i chełmskiego, Abla, jednocześnie angażując się w posługę kapłańską w prawosławnych parafiach w Tomaszowie Lubelskim oraz w Bończy. W latach 1992–1996 pełnił obowiązki dziekana monasteru św. Onufrego w Jabłecznej, a następnie zyskał tytuł administratora parafii prawosławnej w Sławatyczach.

W latach 1996–1999 był namiestnikiem monasteru i proboszczem parafii przyklasztornej. Pełnił również jako kapelan w monasterze Świętych Marty i Marii na Świętej Górze Grabarce w latach 1999–2001. Następnie, w latach 1999–2007, został pierwszym dyrektorem Prawosławnego Ośrodka Miłosierdzia „Eleos” Diecezji Warszawsko-Bielskiej, gdzie nadzorował prace remontowe budynków Domów Opieki w Grabarce i Stanisławowie z ramienia metropolity.

Od 1 sierpnia 2001 do 1 września 2010 był prorektorem oraz wykładowcą teologii pasterskiej i duchowości w Prawosławnym Seminarium Duchownym w Warszawie. W latach 2003–2007 pełnił dodatkowo funkcję proboszcza parafii św. Jana Klimaka w Warszawie, zlokalizowanej na Woli.

W dniu 20 marca 2007 roku, decyzją Świętego Soboru Biskupów Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego, archimandryta Paisjusz został wybrany na biskupa piotrkowskiego, mając status wikariusza diecezji łódzko-poznańskiej. Chirotonię biskupią przyjął 13 kwietnia 2007 roku w katedrze metropolitalnej św. Marii Magdaleny w Warszawie. Z ramienia Świętego Soboru Biskupów PAKP był odpowiedzialny za Służbę Więzienną w RP.

Na mocy decyzji z 10 marca 2009 roku został wikariuszem diecezji przemysko-nowosądeckiej z tytułem biskupa gorlickiego. Dodatkowo, 14 stycznia 2013 roku, Patriarcha Gruziński Eliasz II powołał biskupa Paisjusza na członka Rady Naukowej Prawosławnej Akademii Teologicznej w Tbilisi (Gruzja). Przez wiele lat reprezentował Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny podczas licznych oficjalnych delegacji i konferencji w krajach takich jak Ziemia Święta, Gruzja, Grecja, Bułgaria, Rosja, Białoruś, Niemcy, Czechy, Słowacja oraz Ukraina.

W rezultacie decyzji Świętego Soboru Biskupów PAKP z 17 listopada 2015 roku, w związku z chorobą arcybiskupa Adama (Dubeca), powierzono biskupowi Paisjuszowi pełnienie obowiązków ordynariusza diecezji, oparte na Statucie Wewnętrznym PAKP. To z jego inicjatywy wprowadzono diecezjalne odznaczenie – Medal św. Maksyma Gorlickiego.

W 2016 roku został członkiem delegacji Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego na Święty i Wielki Sobór Kościoła Prawosławnego. Po odejściu arcybiskupa Adama (Dubeca), 25 sierpnia 2016 roku, podczas Soboru Biskupów PAKP, został wybrany ordynariuszem diecezji, która zyskała nową nazwę „przemysko-gorlicka”. Ingres miał miejsce 6 września 2016 roku w cerkwi katedralnej Świętej Trójcy w Gorlicach.

17 września 2016 roku, z inicjatywy biskupa Paisjusza, miały miejsce centralne uroczystości liturgiczne z okazji 90-lecia powrotu Łemków do Prawosławia. Od 22 marca 2017 roku pełnił funkcję współprzewodniczącego Komisji Regulacyjnej ds. PAKP. Przy jego błogosławieństwie, 29 kwietnia 2017 roku, w cerkwi Zaśnięcia NMP w Szczawnem, odbyły się centralne diecezjalne obchody 70-lecia tragedii akcji „Wisła”. Od 2011 do 2017 roku był Sekretarzem Świętego Soboru Biskupów PAKP. Na zakończenie, 9 października 2017 roku biskup Paisjusz został podniesiony do godności arcybiskupa.

Odznaczenia i wyróżnienia

W życiu Paisjusza Martyniuka szczególne miejsce zajmują liczne odznaczenia zarówno cerkiewne, jak i świeckie, które świadczą o jego wybitnym zaangażowaniu oraz wkładzie w różnorodne dziedziny działalności.

Do grona wyróżnień, które otrzymał, należy zaliczyć między innymi:

• Order św. Marii Magdaleny II stopnia (PAKP) – przyznany w 1997 roku,
• Jubileuszowy medal św. Serafina z Sarowa (Patriarchat Moskiewski) – otrzymany w 2003 roku,
• Order św. Marii Magdaleny II stopnia z ozdobami (PAKP) – nadany w 2006 roku,
• Złoty krzyż św. Ap. Pawła – przyznany przez Metropolię Werii (Cerkiew Grecka) w 2008 roku,
• Medal „Hetman Konaszewicz Sahajdaczny” – w uznaniu za wkład w odrodzenie kozactwa zaporoskiego (Ukraina) w 2008 roku,
• Order Świętych Cyryla i Metodego I stopnia (Cerkiew Czeskich Ziem i Słowacji) – odznaczenie z 2009 roku,
• Odznaka Krzyż św. Mikołaja Cudotwórcy – przyznana za zasługi dla prawosławnego duszpasterstwa więziennego w 2009 roku,
• Medal Świętych Cyryla i Metodego II stopnia – nadany przez Użhorodzką Akademię Teologiczną (Ukraińska Cerkiew Prawosławna) w 2011 roku,
• Medal św. Aleksego Karpatoruskiego I stopnia – odznaczenie przyznane w 2011 roku (Diecezja Chustska Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej),
• Medal św. Bazylego Wielkiego III stopnia – przyznany przez Prawosławną Cerkiew Mołdawii w 2013 roku,
• Złota odznaka „Za zasługi w pracy penitencjarnej” – nadana przez Ministra Sprawiedliwości RP w 2013 roku,
• Order św. Włodzimierza Wielkiego III stopnia – przyznany przez Ukraińską Cerkiew Prawosławną w 2013 roku,
• Jubileuszowy medal Marszałka Józefa Piłsudskiego – przyznany Okręgowemu Inspektoratowi Więziennictwa w Krakowie w 2014 roku,
• Srebrny Krzyż Zasługi – nadany przez Prezydenta RP w 2014 roku,
• Order św. Równej Apostołom Marii Magdaleny II stopnia z ozdobami (PAKP) – przyznany w 2014 roku,
• Order św. Włodzimierza Wielkiego I stopnia – nadany w 2014 roku przez Ukraińską Cerkiew Prawosławną,
• Medal Jubileuszowy 100-lecia procesu Maramuresz–Sighedskiego – odznaczenie przyznane przez Diecezję Chustską i Winohradowską Ukraińskiej Cerkwi Prawosławnej w 2014 roku,
• Złoty Krzyż Zasługi Związku Weteranów i Rezerwistów Wojska Polskiego – przyznany w 2015 roku,
• Order św. Gorazda II stopnia (Cerkiew Czeskich Ziem i Słowacji) – odznaczenie z 2017 roku,
• „Dłonie Miłosierdzia 2017” – nagroda przyznana przez Organizacje charytatywne PAKP,
• Złoty Krzyż Zasługi – nadany przez Prezydenta RP w 2017 roku,
• Brązowy Medal za Zasługi dla Pożarnictwa – odznaczenie przyznane przez Związek OSP RP w 2018 roku,
• Odznaka 100-lecia Więziennictwa RP – nadana przez Dyrektora Generalnego SW w 2019 roku,
• Order Św. Rościsława II stopnia (Cerkiew Czeskich Ziem i Słowacji) – przyznany w 2019 roku,
• Odznaka XXV-lecia odrodzenia kapelaństwa więziennego w Białorusi – odznaczenie z 2019 roku,
• Medal Św. Miny Połockiego – przyznany przez Diecezję Połocką Egzarchatu Białoruskiego w 2019 roku,
• Order II stopnia „Budowniczy świątyń” – nadany przez Sobór Wszystkich Świętych w Mińsku w 2019 roku,
• Medal Św. Wacława (Wiaczesława) księcia Czeskiego – przyznany przez Diecezję Pragi Cerkwi Ziem Czeskich i Słowacji w 2019 roku,
• Złoty Order Świętych Braci Sołuńskich – przyznany przez Bractwo Św. Św. Cyryla i Metodego w 2020 roku,
• Statuetka Grzegorza z Sanoka – nagroda od Burmistrza Miasta Sanok w 2020 roku.

Te liczne odznaczenia są nie tylko uznaniem dla jego pracy i zaangażowania, ale również dowodem na jego znaczącą rolę w szerzeniu wartości duchowych oraz społecznych.

---

Oceń: Paisjusz (Martyniuk)

---